گر در شمار آرم شبی نام شهیدان تو را

فردای محشر هر کسی گیرد گریبان تو را

گر سوی مصرت بردمی خون زلیخا خوردمی

زندان یوسف کردمی چاه زنخدان تو را

سرمایهٔ جان باختم تن را ز جان پرداختم

آخر به مردن ساختم تدبیر هجران تو را

هر چند بشکستی دلم از حسرت پیمانه ای

اما دل بشکسته ام نشکست پیمان تو را

هر گه که بهر کشتنم از غمزه فرمان داده ای

بوسیدم و بر سر زدم شاهانه فرمان تو را

گر خون پاکم را فلک بر خاک خواهد ریختن

حاشا که از چنگم کشد پاکیزه دامان تو را

گر بخت در عشقت به من فرمان سلطانی دهد

سالار هر لشگر کنم برگشته مژگان تو را

اشک شب و آه سحر، خون دل و سوز جگر

ترسم که سازد آشکار اسرار پنهان تو را

آشفته خاطر کرده ام جمعیت عشاق را

هر شب که یاد آورده ام زلف پریشان تو را

دانی کدامین مست را بر لب توان زد بوسه ها

مستی که بوسد دم به دم لبهای خندان تو را

زان رو فروغی می دهد چشم جهان را روشنی

کز دل پرستش می کند خورشید تابان تو را